بررسی رابطه ی بین دینداری و اجرای قانون طرح امنیت اخلاقی مصوبه سال 1385 (دختران 18 - 29 شهر تهران)

پژوهش حاضر با هدف مطالعه و بررسی رابطه ی بین قوانین نیروی انتظامی در طرح امنیت اخلاقی و دینداری انجام شده است.بدین منظور برای اندازه گیری و بررسی تاثیر قوانین نیروی انتظامی بر دینداری از نظریات کنترل اجتماعی هیرشی،بازدارندگی اجتماعی و امنیت اجتماعی در چارچوب نظری استفاده شده است.همچنین برای سنجش دینداری از نظریه گلاک و استارک استفاده شده است. روش تحقیق در این پژوهش ،روش پیمایش است و بر اساس ابزار پرسش نامه،داده ها و اطلاعات مربوط به جامعه ی آماری گردآوری شده است.روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد.بدین صورت که از مناطق 22 گانه ی تهران از 3 بخش شمال،مرکز و جنوب سه منطقه ی 1 و 6 و 15 با توجه به وجود پایگاه های نیروی انتظامی در طرح امنیت اخلاقی در این مناطق،انتخاب شده اند.حجم نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران 322 نفر تعیین شده که در دو گروه 161 نفری از پاسخگویان تقسیم شده است.گروه اول شامل پاسخگویانی است که مشمول قانون امنیت اخلاقی شده اند،و گروه دوم کسانی که مشمول این قانون نشده اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که :بین متغیر وابسته ی دینداری و متغیر مستقل اجرای قانون امنیت اخلاقی همبستگی وجود دارد.و در گروه کسانی که مشمول قانون امنیت اخلاقی شده اند،همبستگی بین متغیر دینداری و اجرای قانون ضعیف تر از گروهی است که مشمول این قانون نشده اند. در آزمون آماری نیز نتایج نشان داد که بین دینداری دو گروه تفاوت معنی دار ضعیفی وجود دارد.به این معنی که با اجرای این قانون تفاوت در دینداری افراد صورت نمی گیرد و هم چنین مشاهده شد که دینداری گروهی که توسط گشت ارشاد مورد برخورد قرار گرفته اند،کمتر از گروهی است که با گشت ارشاد برخورد نداشته اند.